ارزیابی تطبیق نتایج آزمایشگاهی با مدل سازی ناپیوستگی ها در خاک های چسبنده

ایجاد ترک و رشد آن، در مسائل ژئوتکنیکی، نظیر پایداری شیروانی ها، خشک شدن خاک ها، شکست هیدرولیکی در سدهای خاکی و...، از اهمیت فراوانی برخوردار است. از آنجا که مطالعه این مسائل در مقیاس آزمایشگاهی بسیار سخت و پرهزینه است، از مدل سازی عددی استفاده می شود. استفاده از روش اجزاء محدود و مدل ترک چسبنده یکی از روش های متداول مدل سازی مسائل ترک دار است. از مدل ترک چسبنده برای تعیین دقیق انرژی شکست مصالح استفاده می شود. در این تحقیق از المان های با ضخامت صفر برای مدل سازی ترک چسبنده استفاده می شود. ابتدا روابط مربوط به محیط متخلخل و قانون چسبندگی ارائه می شوند. سپس با مدل سازی عددی مطالعات آزمایشگاهی صورت گرفته توسط سایر محققین در حالت تک فاز، مشخصات قانون چسبندگی دو خطی و سه خطی در خاک های مختلف به صورت عددی تعیین شده و بهترین قانون چسبندگی مناسب برای هر کدام از نمونه های خاکی ارائه می شوند. در انتها برای بررسی رشد ترک در شرایط دوفازی، آزمایش های صورت گرفته در مورد خشک شدگی نمونه های خاکی و نیز شکست هیدرولیکی در خاک ها، مدل سازی شده و نتایج مقایسه می شوند.